Birgün Anneme mutlu evliliğin sırlarını sordum, Aldığı cevap aslında çok kısa ve müthişti.
Eşyalarımız eskidiğinde atmaz tamir ederdik....
Annecim Babamla Kaç yıl yaşadınız?
Evlendiğimde 15 Yaşındaydım 1985 yılında baban vefat etti, tam 70 yıl evladım
Anneciğim büyükler hep söyler, Bizde öyle gördük, Babamla hiç kavganız olmamış, Nasıl oluyor bu?
Evladım nasıl anlatayım, Öncelikle tam güven, Saygı ve neticesi karşılıksız Sevgi.
Anlamadım
Bak evladım Eskiden eşyalarımızın kıymetini bilirdik, ayakkabımız ilk delindiğinde hemen atmaz pençe yapardık, Sökülürse dikerdik.
Elbiselerimizde böyle modası geçmiş diye atmaz yama üstüne yama yapar giyerdik, Amaç süslü görünmek değil Örtünmekti.
Evlerimizde çok az eşya olur, İşlerimizi sizin gibi makinelerle değil el emeği göz nuru ile yapardık.
Bozulan ne varsa tamir eder kullanım ömrünü olduğunca uzun kılardık.
Evlilik süresince sıkıntılarımız elbette çoktu, Onları önce tamir etmeye çalışır, Fazla beklentilerle eşlerimizi çaresiz bırakmazdık.
Biz ve sizlerle birbirimize yeter idik, Başkalarının ne diyeceği hiç umurumuzda olmazdı, Birbirimiz için yaşardık.
Siz eşyalarınızın kıymetini bilmiyorsunuz, Nice heveslerle, severek aldığınız eşyaları, Hiçbir kusurları olmadığı halde Modası geçti diye atıyorsunuz, Eşyanızın Hayatınızın, Gençliğinizin kıymetini bilmediğiniz için eşinizinde kıymetini bilmiyorsunuz.
Severek aldığınız bir elbisenizden vazgeçer gibi eşinizden vaz geçebiliyorsunuz
Basit bir kusuru görmezlikten gelmiyor, O basit kusuru hayatınızı zindan edecek kadar büyütmeyi nasıl beceriyorsunuz
İşte bende bunu anlayamıyorum, Canım evladim.
Bu sevdiği eşyayı, modası geçti diye kolayca çöpe atan, Sevdiklerinin değerini asla öğrenemez
