Kötü bir rüya görünce anlatmayın derler.

Sırf bu yüzden hep kabuslarımı anlatasım gelir. Karışmasalar niye anlatıyım? İnsan bir yaştan sonra söylenenin tersini yapmak istiyor, uzun itaat dönemlerinin sonunda doğal aksileşme ve mesimsizleşme süreci bu.
Neyse işte malumunuz gün geçmiyor ki yeni bir kötü restorasyon haberi ile şiddet görüntülerini izleyip nadide ahlakımız bozulmasın, Asım'ın neslinin bayramlık ağzı açılmasın, necib milletim ana avrat dümdüz gitmesin.

Bu kadar şeytani operasyonla, çiniler fayansla tamamlanır da, bunca dış mihrakların malası sıvaya sıvaya kagir duvarlarda gezer, Helenistik surlara pimapen kapı takılır da bilinçaltım durur mu? Gözümü kapattığım an Nuri Alço kapıyı araladı kötü kalpli restoratör kılığında. Bi baktım İnce Minareli Medresenin cephesiyle uğraşıyorlar. Fonda dın dın dın kasvetli bir müzik çalıyor, kesin kötü bir şey olacak demeye kalmadı ki yapı kağıttan kule gibi bi anda yıkılmadı mı?! Sol gözümde bi seğirme, başım fırıl fırıl dönüyor, ayaklarım birbirine dolaşıyor, oraya buraya çarpıyorum, bağırarak ağlıyorum derken "restorasyon cinayettir" diyen Ruskin gibi mendabur bi şekilde uyandım. Mesleki kabus. İnce Minareli'nin karşısında mercimek çorbası ve kır pidesi yapan bi restoran vardı, ordakilerin de hiç umurunda olmadı büsbütün delirdim.

Şimdi Allah bin türlü belasını versin ama kimin? Bilmiyorum ne zaman bela okuyacak olsam kıyamıyorum kimseye. Tarihi eserlere zarar verenlere meydan dayağı atalım en iyisi. Adam Buruciye'nin revak örtüsünde mala unutmuş, dayak yemesin mi?