Sanki dünyaya öyle bir düşmüşüz ki yüksekten

Sanki dünyaya öyle bir düşmüşüz ki yüksekten, parçalarımız her yana dağılmış.
Her sokakta, her şehirde, her kitapta, filmde, trende; hep bir yerlerde bizden kopmuş bir şeyler var.
Yürüdükçe topluyoruz onları, içimizde eksik kalan yerlere koyuyor, tamamlanıyoruz.

Sanki biliyorum ben bu şarkıyı, bir yüzü tanıyor gibi oluyorum.
Zaman geri geri akıyor da, biz dağılan parçalarımızı bularak kendimiz oluyoruz yaşadıkça.
Tanıdık kokular, aşina hisler var sürekli etrafta.
Çok eskiden bir ateşin başında uzanıp, yıldızlı geceye bakmış gibiyim.
İçimde bir pencerede bir yağmur sonrası toprağı, taze biçilmiş çimenleri hasretle bekleyen bir şey var.
Beni bekliyor gibi bazen. Olgunlaşmış, kendine dönmüş beni.
Sanki tabiatta adım adım aradığım benim.
Dünyaya kendimi bulmaya gelmişim.