İSTİKBALİME DAİR

Dönüp baktım ardımda bıraktığım yıllara;
Öyle boşa geçmiş ki, ziyandır akıllara.!
Gençliğin yollarından çoktan silindi izim;
Fırtınadan azade, şimdi sakın denizim...
Bakma, aslında artık terk ettim de súruru;
Bırakmıyor peşimi hilkatımın gururu.
İşte böyle dostlarım, yaş erince kemale;
Çevirdik rotamızı ebedi istikbale...
Tahir Bulut
Ülfet isteriz elbet dostlarla, lakin uzlet hallerimiz buna mani.!
Artık istikbalimiz havada, karada, denizde değil; ukbada...
Son trendeyiz, yolumuzda durak yok.!
Son istasyona ne kadar kaldığını bilmesek bile, son istasyon olduğunu biliyoruz.
Biz yaşta insanlar meşgale mi istiyor kendine; bilgi birikimlerini ve tecrübelerini gençlere aktarsınlar.
Allah rızası için yetimin başını okşayıp cebine harçlık koysunlar.
Tebessümü yüzlerinden eksik etmeyip en kızgın gençleri bile hoş görsünler.
Çocuklarla çocuk olsunlar.
Namaz kılsınlar namaz.!
Üstad N.Fazil ne demiş;
"Bu kasvet dünyasında kalmadı özlediğim;
Namaz vaktinden başka ânını gözlediğim."
Oyun istiyorsan; torunlarınla oyna.
Sevmek istiyorsan; insanlığı sev.
Aşık olmak istiyorsan Allah'a aşık ol; dünyalık aşkların bitti senin.!
Leyla aşkı bitti, Mevla aşkı var.
Eğer Leyla aşkı seni Mevla'ya getirememiş ise aşkın yalanmış meğer.!
Belki okşanmak istiyorsun öyle ya; yorgun başını bir yere yaslamak istiyorsun; seccaden ne güne duruyor.?
Yine Üstad Necip Fazıl'dan:
"Beni kimsecikler okşamaz madem;
Öp beni alnımdan, sen öp seccadem."
Yazıyı yazarken sabah ezanı okunuyordu ve bir şiirimin şu dizelerini hatırlattı bana:
"Her sabah billür sesle "Ezan" denen mübaşır;
Tutarak yüreğimden beni Rabb'ime taşır.!
Sözün kısası; artık ülfet yok, uzlet var.!
Bir şiirimin son dörtlüğü ile bitireyim:
"Dünya dedikleri zından
İnsanı boğuyor kandan
Tünelini kazdım yandan
Kurtulmama ramak kaldı
Tahir Bulut

Sözlükçe:
SÜRUR: Sevinç, neşe
ULFET: Kaynaşma
UZLET: Yalnızlık hali, inziva