Geliyorum ey İstanbul Ruhum Karaca Ahmet Gönlüm Beyoğlu

Geliyorum ey İstanbul

Ruhum Karaca Ahmet

Gönlüm Beyoğlu

Ben sevdim mi 

İstanbul'u sever gibi severim

İçinde yaşamak sıkar

Ayrılığı üzer beni

Delişmen hallerim vardır

İki farklı kişilik yaşarım

İki kişilik yaşarım

Mevlevihaneye koşar

Semazenlerle coşarım

Çıkarım Pıyer Loti'ye

Sürünürüm lavantamı

Haliç'in dudaklarından

Alırım avantamı

Bir İstanbul türküsüdür

"Kadifeden kesesi"

Kahveleri dolaşır

Selamlarım herkesi


Aksaray meydanında bir yurtsuz

Saçları yosun tutmuş

Giysisi lime lime

Yurtsuz mutsuz ben mutsuz

Sızısı kulunç gibi saplanır boş yerime

Kış uzun geçeceğin benzer

Beyoğlu-Pera

Sana da elbet gelecek sıra

Hem Galata'da 

Mehmet Aydın a uğrarım bir ara

Kahvesi bende ilk günkü ihtirasta

İçeriz boğazı seyrederken terasta

Eskiyi yeniyi harmanlar

Ağır takılırız

Kalemlerimiz gibi

İstanbul bu

İnsanı dört yandan kuşatır

Bakarken şiir olur

Yaşarken zehir

" Tövbe olsun bir daha"

Deme be şair

--Bu kadar mıydı 

+Yok; devamı bir dahaki gelişte

--O günü zor görürsün işte

Tahir BULUT