GÜNÜN ARDINDAN

Bugün "al takke-ver külah dolaştım İstanbul'u...

Şöyle 4 Leven taraflarına uzandım ki, ne göreyim?

Şairin dediği;

"Erzincan'da bir kuş var, kanadında gümüş pul, pul;

Ve çekmiş minarelerini göklere doğru, şehirler padişahı canım İstanbul..."

O, gökleri delen minareler var da, yok artık.!.

Çünkü gökleri delen gökdelenlerin gölgesinde kalmışlar.!.

Onları görünce aklıma ne geldi biliyor musunuz?

Bu yabancı sermaye ve onların bankaları, satın almışlar en heybetli yerleri ve gökdelen dikmişler.!.

Şeklini de sivriltilmiş kazığa benzetmişler dalga geçer gibi, "İşte, bu kazık sizin için hazirlanmıştır, Onun görkemine bakarken acıyı hissetmeyeceksiniz bile..." 

Biz öyle ne kazıklar yedik aslanım, buna da "Eyvallah" çekeriz.!.

Dönüşte metroya bindim; sıra koltuklarda bir genç kız (sanırım üniversiteli) oturuyor.

Çantası da çok yorulmuş olmalı, onu da yanındaki koltuğa oturtmuş.!.

Bir müddet yüzüne baktım ki, çantasını alsın oturayım.

Oralı bile değil haspam, telefonuyla uğraşıyor.

Ah be kızım ah.!.

Çantan kitap dolu, o kadar ders almışsın lakin insanlık dersi almamışsın.!.

Bütün derslerin 100 olsa ne çıkar; en önemli ders olan insanlık dersinden sıfır aldıktan sonra.!.

İnsanlık dersinden çakarsın be çakarsın.!.

Benim gibi bir bunak ayakta békletilir mi hiç?


Bu gün de böyle geçti yarına Allah kerim...

Tahir BULUT