El öpmek, Öptürmek yok bu bayram.!

İlk pandemi bayramında yazmıştım. Malesef "insan oğlu nisyan ile maluldur' derler; tez unuttuk o günleri!..
Allah bir daha göstermesin!..
...................................
El öpmek,
Öptürmek yok bu bayram.!
Kucaklaşmak da...
Niye ki?
Mevla'm öyle istedi...
Hak etmemişiz demek;
Kıymetini bilmemişiz geçen bayramların.
Nasıl ki
Sağlığın kıymetini hasta,
Hürriyetin kıymetini mahküm en iyi bilirse;
Bayramın kıymetini de çocuklar bilir.
Erken büyüdük, çok erken!..
Bilmedik bayramların kıymetini!..
Anlamadık açın halini.!
Ekolojik denge sadece laf sandık.
Yıktık dereleri-tepeleri;
Ne işe yaradıklarını düşünmeden!..
Yaktık ormanları;
İçindeki binlerce canlıyı hesap etmeden!..
Onlar da bizim gibi canlıydı oysa;
Can taşıyorlardı!..
"Bu sinek" dedik.
"Bu böcek" dedik.
"Kanguru" dedik.
"Ne işe yarar bunlar" dedik.
Bilemedik Allah boşa bir şey yaratmaz.
Her yarattığını da insanlığa hizmet etsin diye yaratır.
Mevla bizi insan yerine koydu lakin biz insan olamadık!..
Nesillerini sürdürmek için ürüyorlardı oysa.!
Aynen insanlar gibi...
Anneydiler, babaydılar.!
Bütün anneler gibi annelik duyguları vardı.!
Belki insandan çok; öyle çok ki, canları pahasına anneydiler.!
Bir dokun bakalım en mazlum hayvanın yavrusuna, annesinin yanında...
Bir yanda boğulup denizin kıyıya sürüklediği bebekler.
Öte yanda o bebeği tekmeleyen gazeteciler.
Ve pik noktası neydi biliyor musunuz?
O çocuğun çığlık çığlığa; "Sizi Allah'a şikayet edecegim" demesi.!
Dilekce makama arz edildi.
Ve makam anında yaptı gereğini.
O anlı-şanlı teknoloji.
Yıldız savaşlarının mucitleri.
Uzaydan karıncayı bile 24 saat izleyenler.
Allah ile dalga geçenler.
"Aman" dinlemeyen amansızlar.!
Ve onlara sessiz kalan bizler.!
Onca aç dururken ekmeği çöpe atanlar.!
Çocukların ırzına geçip öldürenler.!
Inançlarla dalga geçmeler.!
Saymakla bitmeyen nice rezillikler.!
Ve reziller.!
Ne oldu?
Değdi mi saçınıza bayram rüzgarı?
Hani hem bahar hem bayramdı.
Demek ki neymiş;
Evdeki hesap evde kalmakmış.!
Ey umut.!
Biliyorum; bahar çok uzakta...
Fakat köklerin toprakda;
Yeniden yeşert dallarını...
Yeter ki, kibrit çak;
Tutuşur yüreğim...
Tahir Bulut
İki duvar arasında lahanaya boy veren Mevla; sen her şeye kadir ve muktedirsin...
Rengini, tazeliğini, hiç bir şeyini eksik etmemiş kurban olduğum.
"Bakan goz" olduktan sonra daha neleri görür insan.
Bizim evin ahırının dış beton yolunda bugün keşfettim...