Allah cc. Kanını yerde bırakmaz inşaallah

Mehmet Soral
Bir Kaymakamın Yaşadığı Anı ! 
Sinan Ateş -
**********************************

Alevi bir gencim babam ben çocukken ölmüş  annem,beslediği koyun ve inek sütü satarak kıt kanaat büyütüp okuttu beni  
      Ankara siyasal da okuyup mezun oldum mülkü amir olmayı hak ettim bir çok yere başvurdum ancak kaymakam olarak işe başlamam hep engellendi 
     Anneme başka iş bakayım çalışayım dedim annem ısrarla kaymakam olmamı istiyor ve fakat kaymakam olarak görev almam için ‘ dayı ‘ bulamıyorum  ancak annemi de başka bir iş tutmam hususunda ikna edemiyorum 
      Nihayet Ankara’da rüşvet karşılığında kaymakamlığa başlamamı sağlayacak birini buldum , ama çok para istiyor  annem ; merak etme oğlum evde ki koyunları inekleri satalım git o adamla görüş konuş diyor 
    - Ama anne bunu sana nasıl yaparım ne yiyip ne içeceksin diyorum , dinletemiyorum sözümü ; illede kaymakam olarak görmek istiyorum deyip duruyor ve sonunda ahırımızda kaç koyun inek varsa sattı annem  o parayı alıp buluşacağım adamla rendevulaştığımız Ankara çukurambar da Mado ya gelip beklemeye başladım adamı 
     Kaç gündür Ankara’da oteller de yatıyorum  sattığımız koyun inek paraları bitmesin diye çoğu gün aç geziyorum ve Mado da beklediğim kişi bir türlü gelmedi  
      Mado dan dışarı çıktım annemi aradım gözlerim dolu 
annem  telefonun öbür ucunda ben çukurambar caddelerinde telefon kulağımda ağlıyoruz gelen geçen bana bakıyor , ama aldırmıyorum ağladıkça gayri ihtiyari sesimin yükseldiğini de farkediyorum      
       Karşımda 5-6 takım elbiseli heybetli kişi geliyor ve en çok bunlar bakıyor bana  sırtımı döndüm ağladığımı görmesinler diye ve geçip gittiklerini sanıyorum  hala annemi ikna etmeye çalışıyorum ; bak anne dedim kaç gündür adamı bekliyorum ama bir türlü gelmedi gelmiyor  cebimde ki para bitmeden geleyim ve sattığımız koyunları inekleri tekrar alayım deyip telefonu kapattım  elimle gözyaşlarımı silip arkamı döndüm            
       Demin yanımdan geçen beş altı kişi dediğim kişilerden biri elini uzattı bana “ ben Dr Sinan Ateş  istemeyerek konuşmalarını duydum bak karşı binada ki 8. katta ofisim var.. gel bi çay içelim “ dedi  o kadar çaresizdim ki hiç tanımadığım bu insanların peşine takılıp ofisine gittim  eli mi yüzümü yıkadım çay içip derdimi anlattım , ardından çorbalar geldi  ben çorbamı içerken Sinan Ateş bir telefon görüşmesi yapıp kapattı  belli ki konuştuğu bakan dı  çorbamı bitirir bitirmez Sinan Ateş in  iki arkadaşı bana eşlik edip arabayla götürüp birine teslim ettiler  gittiğim yer çok ilgi gösterdi bana ve bazı evraklar düzenleyip imzaladım çıktım oda dan  sonra eve annemin yanına döndüm  koyun paralarını iade ettim üç beş gün sonra görev yerim bildirildi bana ve görevime başladım 
     Annem o kadar mutluydu ki çocuklar gibi  iki de bir illede şu adamı ( Sinan ) al gel misafir et bize oğlum der durur du … tamam anne söz bir gün o yapız delikanlıyı alıp getirecem sana diyordum böyle bir düşüncem var dı Sinan ı alıp anneme götürmeyi planlıyordum ki  fazla geçmedi çukurambar da ağladığım aynı cadde de Sinan Ateş in vurulduğunu öğrendim  yıkılmıştım  önce annemi aradım ; anne dedim  gerisini getiremiyorum ağlamaktan  yutkuna yutkuna tekrar anne dedim Sinanı vurmuşlar … daha evvel hiç duymadığım feryad sesi figan sesi duydum annemden … annem ordan ben km lerce uzakta makam odasında ağladık  
        Sonra cenazenin defnedileceği günü öğrendim ve Vali den Sinan Ateşin cenazesine katılmak için izin istedim  Vali ; katiyen olmaz dedi 
Boş kağıt imzaladım vali nin önüne koydum nasıl bir işlem yaparsan yap istersen kov dedim çıktım oda dan ..,
    Gittim cenazeye mahşeri kalabalık 
Ve anladım ki Sinan Ateş i yalnızca ben değil milyonlarca insan sevmiş 
Vali mi ? sevgiyle saygı takdirle sarıldı bana 
***
Sinanın başka bir hikayesini daha yazmak üzere sevgi ve saygıyla M.Kahya