Aynı tas aynı hamam…..

Abdülhamit için halkın kendisine genel bağlılığını sağladıktan sonra ne anayasanın nede parlementonun bir önemi kalmamıştı ancak teoride her ikisi de vardı .
1876 anayasasının 113 üncü maddesi padişaha “polisce şüphe duyulan bir kişinin yargılanmaksızın yurt dışına sürülmesine emir verme “ hakkını veriyordu .
Namık Kemal ve Mithat paşa başlangıçta 113 .üncü sürgün maddesine itiraz ettiler ,ancak Abdülhamit için bu madde vazgeçilmezdi .
bu madde olmadan anayasayı kabul etmeyeceğini ısrarla söyleyince Namık Kemal ve Mithat Paşa geri adım atmak zorunda kaldılar.
Ve kendi ölüm fermanlarını imzalamış oldular.
Meclis 19 mart 1877 açılıp 13 şubat 1878 de kapatıldı .( bir yıldan az) asıl güç sultan Abdülhamit ve çevresinde toplandı.
Abdülhamit meclisin yerine bir dizi özel danışma komiteleri kurdu .
bu istişare komiteleri siyasal dinsel ve askeri konularda “ meşveret “ usülü padişaha danışmanlık yapıyorlardı .
( osmanlıdan cumhuriyete güç odakları- İlker Başbuğ )
Benzetebiliyormuyuz…
Bir yerlerden hatırlıyomuyuz….
Vedat Çakıroğlu