Çünkü bugün ortada hak sahibi, Bir kişidir: "HAKKIMI VERMEM!"diyen.

UYAN

Baksana kim boynu bükük ağlayan?

Hakk-ı hayatın senin ey Müslüman!

Kurtar o bîçareyi Allah (c.c.) için,

Artık ölüm uykularından uyan.

Bunca zamandır uyudun, kanmadın;

Çekmediğin kalmadı, uslanmadın.

Çiğnediler yurdunu baştan başa.

Sen yine bir kerre kımıldanmadın!

Ninni değil dinlediğin velvele...

Kükreyerek akmada müstakbele,

Bir ebedî sel ki zamandır adı;

Haydi karış sen de o Coşkun sele.

Karşı durulmaz,cereyan sîne-çâk...

Varsa duranlar olur elbet Helâk.

Dalgaların anlamadan seyrini,

Göz göre girdâba nedir inhimâk?

Dehşet-i mâziyi getir yâdına;

Kimse yetişmez yarın imdadına.

Merhametin yok diyelim nefsine;

Merhamet etmezmisin evlâdına?

"Ben onu dünyaya getirdim..." diye,

Kalkışacaksın demek öldürmeye

Sevk ediyormuş meğer insanları,

Hakk-ı übüvvet de bu câniliğe!

Doğrumudur ye's ile olmak tebah?

Yokmu gelip gayrete bir intibah?

Beklediğin suph-i kıyamet midir?

Gün batıyor,sen arıyorsun sabah!

Gözleri mâziye bakan milletin,

Ömrü temâdisi olur nekbetin.

Karşına müstakbeli dikmiş Huda,

Görmeye,lâkin daha yok niyyetin.

Ey koca Şark,ey ebedî meskenet!

Sen de kımıldanmadın bir niyyetin et.

Korkuyorum Garbım elinden yarın,

Kalmayacak çekmediğin mel'anet.

Hakk-ı hayatın daha çiğnenmeden,

Kan dökerek almalısın Mert isen.

Çünkü bugün ortada hak sahibi,

Bir kişidir: "HAKKIMI VERMEM!"diyen.

Mehmet Akif Ersoy'dan