O zamanlar yardım denilince ilk akla gelen derneğin idarecilerinden biriyleyiz.

1095-
2005 sanırım... O zamanlar yardım denilince ilk akla gelen derneğin idarecilerinden biriyleyiz.
Henüz servet idare etmenin verdiği kibre teslim olmamış, yokluğun, eksikliğin sebep olduğu özgüvensizliği tevazu diye satan, güler yüzlü, sakin tavırlı bir adam.
-Felanca köşe yazarı bizim hakkımızda olmadık irtikap ve yolsuzluk iftiraları içeren bir yazı yazdı gazetesinde. Okuyunca adamı aradık, dedik ki; bu iddialar doğru değil. Bahsettiğiniz işlerin burada olması mümkün değil.
Adam dinledi ve 'doğru olmadığını biliyorum' dedi. fakat bir savaşın içindeyiz. Size zarar verecek herşeyi yapmam savaşın doğası gereği...
. . .
Gün aştı, devran döndü.
Koltuk sandalye el değiştirdi.
İdare eden ve edilen, aşağıdaki, yukarıdaki yer değiştirdi.
Vaktiyle uğradığı iftirayı anlatan o mütevazı ve sakin adam, para ve iktidarın sağladığı imkanlarla ketum ve mağrur bir işverene döndü.
Yirmi sene evvel Cihangir'de Beşiktaş'ta gitar çalıp belirgin bir Çukurovalı aksanıyla şarkı söyleyen esmer ve kıvırcık oğlan, çevresine topladığı gençlerle yeni bir iyilik hareketi başlattı.
Şimdi onlar hakkında doğru olmadığını bildikleri halde konuşuyor başkaları.
. . .
Vaktiyle uğradığı haksızlığı başkasına uygulamaktan çekinmiyor insan.
Köle, efendisinden daha zalim oluyor özgürlüğüne kavuşunca.
Vaktiyle iftiraya uğrayan, müfteri olabiliyor.
. . .
Dodo !
Tek başına ne din iyi kılar adamı, ne memleket, ne eğitim...
İşin bambaşka bileşenleri var.
HULUSİ ÜSTÜN