Köylü başka Köylülük başka!.

Köylü baş tacıdır, köyde doğal olarak güzeldir, iyidir, hoş sohbettir.
Şehirde "Köylülük" iyi, hoş değildir.
Köylü,
tarlada yere tükürür, (Toprak alır yok eder.) 
tozlu elbisesiyle camiye girer, (Ortalama toz kir sayılmaz.) 
ayakkabısını caminin kapısında veya evinin kapısında bırakır, (Kapının önü kendisine aittir.) 
evde gürültü yapar, (Gürültüden rahatsız olacak alt katta, üst katta ya da bitişiğinde kimse yoktur.) 
soğanın kabuklarıyla birlikte kırıntıları da sofra beziyle pencereden döker, (Bahçe kendisine aittir ve kuşlar böcekler yer bitirir.) 
arabasını istediği yerde istediği gibi bırakır, (Ters yön yoktur, yol geniştir kimseye zarar vermez, ambulans ya da itfaiyenin önünü kapatmaz.) 
def-i hacetini ormanda istediği ağacın dibine yapar, (Başka şansı yoktur, doğa yok eder.) 
davul zurna ile gece yarısına kadar düğününü yapar, (Tüm köylü aynı düğüne iştirak eder.) 
köylüsünü-akrabasını kayırır, (Yardım alacağı veya yardım edeceği akrabasından başka kimse yotur.) 
çöpünü açık halde evinin önüne bırakır, (Evler açık mesafeli olduğundan kimse zarar görmez.) 
yarın buluşalım dediğinde saat-dakika vermesine gerek yoktur, (İnsanlar birbirini lazım olunca bulabilir.) 
terli bir şekilde kahveye girer, (Ortalama herkes aynıdır.) vs. 

Konu uzun efendim.
Kısacası şu ki; değerli arkadaşlar bu davranışlar ile doğmuş büyümüş olabilirsiniz lakin lütfen bu davranışları şehirde yaptığınızda hem dinen hem de sosyolojik olarak kul-vatandaş hakkına girmiş olursunuz.
Günah işlemiş olursunuz.

Kızmayınız lütfen, tefekkür ediniz ve düzeltmeye çalışınız.
Yine de kızdıysanız Zat-ı Aliniz bilir efendim.

Demedi demeyin. Mahşerde önünüze çıkınca da şaşırmayınız.
Delinin biri vardı uyarmıştı dersiniz.

Özkan Mustafa KÜÇÜKKURAL